Vroeger moest je vast wel eens voor school verslagen maken over bepaalde onderwerpen en dan aan het einde van het verslag een kopje ‘reflectie’ toevoegen. Hierbij ging je dan heel netjes vertellen dat je ook van deze opdracht weer super veel had geleerd, terwijl je misschien niet eens wist wat het doel van het maken van het verslag nou eigenlijk was. Vervolgens ging je dan je vrienden berichten sturen met hoe stom je dat vak vond, en was er altijd wel een woord dat via de autocorrectie, of ook wel het sms woordenboek, verbeterd werd.
Bij supervisie ga je kijken naar hoe jij jezelf zo goed mogelijk kan verbeteren met al je kwaliteiten en zwakkere kanten. Maar wat is supervisie nu eigenlijk precies? Bij supervisie word je begeleid door een supervisor, ook wel een deskundige in het vak, om zo onder leiding je persoonlijke leertraject te verbeteren door het reflecteren op je eigen beroepsmatig handelen. Hierdoor zal voornamelijk je eigen stijl van werken goed kunnen verbeteren. Tijdens de supervisie sessies zal er voornamelijk worden stilgestaan bij de vragen die kunnen opkomen tijdens het contact met anderen op bijvoorbeeld de werkvloer. Uw persoon, presentatie en uitstraling roepen namelijk bij andere een bepaald gevoel op, wat zowel negatief als positief kan uitvallen met het contact wat je hebt met diegene. Aan de andere kant roepen deze dingen van een ander ook een bepaald gevoel bij uzelf op. Over dit soort dilemma’s kan worden gesproken met de supervisor en hiermee kan je vervolgens gaan reflecteren op je eigen functioneren en zo van jezelf leren, aangezien je gaat ontdekken wie jij nu eigenlijk precies bent.
Bij de supervisie sessies gaat het om de werkervaringen waarbij de supervisant zelf is betrokken en de mogelijkheid tot handelen heeft. De reflectie in de supervisie is dan ook gericht op het bewust worden van het eigen aandeel in het handelen, naast het aandeel dat een ander zou hebben. De supervisor kan hierbij de werkervaring bijvoorbeeld verwerken in een gesprek met de supervisant door te gaan vragen naar de werkbelevingen van dat moment, of wat hij in die situaties waarneemt. Ook zou hij kunnen vragen naar hoe je reageert, en laat hij vervolgens ook zijn mening erover horen. Ook zal er doorgevraagd worden naar bepaalde gevoelens die bij die bepaalde momenten aanwezig waren. Bijvoorbeeld kan er gevraagd worden waar de supervisant op dat moment bang voor was. De reflectie die de supervisant maakt hoeft niet per se beperkt te zijn tot alleen hemzelf. Zo kan de volledige context eromheen ook onderdeel zijn van deze reflectie. Bijvoorbeeld de werkcontext, waarbij er geschreven kan worden over de afspraken die zijn gemaakt over het omgaan met de deadlines, of juist hoe het team met de afspraken omgaat. Andere vragen die ook over de werkcontext zouden kunnen worden gesteld is wat de cultuur van het elkaar aanspreken binnen de organisatie is. Maar niet alleen de werkcontext kan toegevoegd worden, maar ook bijvoorbeeld de beroepscontext zal deel uit kunnen maken van de reflectie. Als voorbeeld bijvoorbeeld welke onderdelen uit het competentieprofiel er toepasbaar kunnen zijn voor deze specifieke situatie.
Bij een supervisie zoek de supervisant zowel naar bijvoorbeeld concrete oplossingen voor vraagstukken en problemen op korte termijn, als naar de ontwikkeling van het vermogen van het vinden van oplossingen voor een langere termijn. Dit is het verschil tussen presteren en leren welke beide naar voren zullen komen tijdens de supervisie. Zelfsturing staat hierbij in de supervisie ook voorop. Dit is niet alleen geldend voor de inbreng van de supervisant, maar daarnaast ook voor het gehele leerproces zelf. De verschillende reflecties (schriftelijke en mondelinge) door de supervisant zijn de uitgangspunten van het leerproces. Het is namelijk de bedoeling dat de supervisant daarmee zelf de regie over zijn of haar leerproces in handen gaat nemen of om het leert zelf in handen te nemen. Of je iets leert, hangt dus helemaal van jezelf af. Een supervisor kan je alleen maar leiden naar een bepaald iets, maar je zult het vervolgens toch zelf moeten doen. Een supervisor heeft hierbij dus een begeleidende rol, waarbij hij rekening houdt met de van te voren opgestelde voorwaarden van de supervisant. Hij gaat namelijk ervoor zorgen dat de besproken ervaringen en vragen ook echt actueel en relevant zijn, en daarbij zal dan steeds aan de orde komen in hoeverre de supervisant zelf zijn eigen leerproces kan bevorderen. Het kan wel lastig zijn voor de supervisant om hier zelf zoveel invloed op te hebben, aangezien mensen soms denken dat de supervisor juist er is om hun problemen weg te nemen terwijl hij alleen maar een begeleider is en je tips geeft hoe je het het best kan doen.
